"Job Gate" het vervolg

kwartet

Nooit te vroeg juichen, maar het lijkt de goede kant op te gaan.  Inmiddels is het zo goed als duidelijk wie mijn contactpersoon is bij het werkbedrijf. En of ze het nu is, of niet ik ben enthousiast over haar aanpak. Deze dame was één van de vier z.g.consulenten bedrijfsdienstverlening die ons woensdag ontvingen bij de bijeenkomst genaamd banenjacht.

Het lievelings-voorlees-verhaal van mijn dochter; "we gaan op berenjacht " zat ineens weer in mijn hoofd. Ondanks alles best een fijne herinnering.

Vier man sterk ontvingen ze ons, de werkzoekenden met een opdracht waar we een week over mochten gaan doen. Kort door de bocht; weet je wat een netwerk is, ben je je er van bewust dat je er één hebt, hoe gebruik je je netwerk en wat ga je er aan doen om je netwerk te vergroten?

Er lagen wat vacatures op tafel en we mochten wat spuien over onze verwachtte frustraties. In iedere groep is wel iemand te vinden die dan maar al te graag het woord neemt, en zelfs een getrainde gespreksleider heeft het in zo'n geval niet makkelijk om de aandacht gelijkmatig te verdelen. Er kwamen drie van de dertig mensen aan het woord ... Ik houd het er op dat ik te beleefd was om mijn antwoord op de gestelde vraag per sé te laten horen. Wel heb ik één van de vier consulenten aangesproken. Weer maar eens geprobeerd een stap verder te komen in mijn contactpersoons-queeste. Zij beloofde zich er voor in te gaan zetten mijn contactpersoon te worden en leek erg bereid me te gaan helpen. Ik heb haar direct gemaild en kreeg ook toen ik weer thuis was al antwoord.

En weer leverde de bijeenkomst en met name de tafel met vacatures een aantal interessante vacatures op. Ik heb ook maar weer eens in de zorg gesolliciteerd. Er lag een vacature voor begeleider op 's Heeren Loo, waar ik nog gewerkt heb toen het nog De Boldershof heette.

Hoe zou mijn leven er hebben uitgezien als ik daar was blijven werken.
Als muziek maken niet mijn werk was geworden, maar mijn hobby was gebleven.
In die tijd woonde ik op de benedenverdieping van een mooi oud boerderijtje in Beuningen en kon ik op de fiets naar mijn werk in Druten.

Uit de categorie afwijzingen;
De andere Toekan is het ook niet geworden dus ik ga me niet specialiseren in het doorsnijden van kersjes voor op de appelmoes.

Op mijn reactie op de vacature die ik in mijn vorige blog heb geplaatst met dat leuke E-mail adres; De Boschvijver ontving ik helaas ook een afwijzing. Het klonk echter een beetje als positieve discriminatie. Ik heb al vaker gehoord van ,met name , mensen die mij wat langer en beter kennen, dat ze denken dat de functie niet voldoende uitdaging voor me biedt of dat ze gewoon letterlijk zeggen dat ik toch mijn brood op het podium moet verdienen. Maar als dat niet meer gaat in een land met een afgebrokkeld cultuur stelsel in crisis wil ik juist heel graag ander werk en weet ik zeker dat ik overal van kan leren. In het uiterste geval doe ik in ieder geval inspiratie op voor een boek, een CD of een toneelstuk.

De Boschvijver schreef:

Beste meneer van Opstal, 

Hartelijk dank voor uw sollicitatie.Toch denken wij niet dat uw talenten tot zijn recht komen in deze functie.Hopende u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben. Met vriendelijke groeten,

Je zou dat kunnen uitleggen als; Je kunt met jouw talenten beter gaan optreden

of je zou je in de horeca maar vervelen ..

Ik dacht ik laat het er eens niet bij zitten en schreef ze terug:

Wat ontzettend jammer. Ik was al enthousiast over uw advertentie, herken me volledig in de door u gevraagde competenties en ik werd gewoonweg blij van uw originele E-mail adres. Uw website maakte me zo mogelijk nog enthousiaster.
Ik ben zelf van mening dat mijn ervaring èn creatieve leidinggevende talenten wel degelijk tot zijn recht zouden kunnen komen in de functie die u omschrijft.
Graag zou ik u willen vragen uw beslissing te heroverwegen en mij in een persoonlijk gesprek de kans te geven u te overtuigen.

Dit is voor het eerst dat ik me niet neerleg bij een afwijzing, omdat ik echt het idee heb dat we iets voor elkaar kunnen betekenen.
Erg benieuwd naar uw reactie en hopend u te kunnen overtuigen,

verblijf ik, 
met vriendelijke groet en hoogachting,

Natuurlijk reken ik ook nu weer nergens op, maar je weet maar nooit.

Dan heb ik in de tussentijd nog gesolliciteerd naar een functie als Lotus, je weet wel van die mensen die slachtoffer spelen bij levensreddende trainingen e.d. mogelijk betaald het werkbedrijf ook de bijbehorende opleiding. Ik had een hele tijd terug ook al gesolliciteerd op een Pluryn functie, net als zo nu en dan in de afgelopen jaren, maar één van de bovengenoemde consulenten gaat nu via het werkbedrijf een voet tussen de deur proberen te krijgen. je weet maar nooit waar het goed voor is. Ook solliciteerde ik nog naar de functie van sushi kok bij Sumo in Nijmegen, als oesterman heb ik zelfs workshop's sushi maken gegeven en het lijkt me oprecht leuk daar meer van te leren.

Maar nu het goede nieuws. Gisterenmiddag zat ik te brainstormen met mijn vriend Roy. We hadden het over op welke manier hij, met mij samen, wellicht iets kon verzinnen waarbij hij mij als ondernemer kon inzetten. Hij had een aantal ideeën waar we beide beter van zouden kunnen worden. Tijdens dit gesprek werd ik gebeld door de dame van het werkbedrijf waarover ik het aan het begin van dit blog had. Ze heet Bianca. Ze had het idee dat het beter was om met mij één op één af te spreken. Dit stemde mij al bliede te moede, maar vanmorgen belde ze me weer met het verzoek of ik vandaag al langs kon komen. Niet veel later zat ik dus op het werkbedrijf. Tijdens ons gesprek belde ze met een horecazaak waar ze me wel dacht onder te kunnen brengen en om kwart over twaalf had ik daar dus al een gesprek. Maandag begint mijn proef periode.

Zo snel kan het dus ook gaan. Nu maar hopen dat het wederzijds bevalt.

Wordt vervolgd .... fijn weekend allemaal