Hoe ver zijn we af van een boycot van de USA?

Het zou in principe zo kunnen zijn dat er aan de andere kant van de grote sloot nog verstandige mensen rondlopen, al heeft het er alle schijn van dat dat niet zo is. 

Dat de verstandelijke vermogens van hun president te wensen over laten is inmiddels iedereen wel duidelijk geworden. Gezien onze Donald een one track mind heeft is het dan ook denk ik slim om daar op in te spelen. Raak hem in de portemonee. 

Het is misschien nog iets te vroeg, of simpelweg nog niet mogelijk om de Verenigde Staten volledig te boycotten, maar het is minstens het overwegen waard om als je de keuze hebt tussen een Europese aanbieder en één uit de VS om dan niet voor het "overslootse" product te kiezen. 

We zullen er ook voor moeten waken dan niet blindelings ineens Chinese of Noord-Koreaanse producten aan te schaffen want ook daar trekken leiders aan de touwtjes met dubieuze principes. 

Laten we hoop putten uit het besef dat het ook ooit gelukt is om doormiddel van boycot, de apartheid in Zuid-Afrika naar een lichter plan te tillen. Ik zeg niet dat dat gedachtengoed daar al helemaal weg is, maar Mandela kwam vrij en er zijn grote stappen in de goede richting gezet. 

Het totaal verbreken van de diplomatieke betrekkingen is ook nog niet aan de orde. Maar in een donker scenario moeten we ook dat niet uitsluiten. 

Amerikaanse bedrijven weren of laten weten dat er vanwege de gedragingen van hun overheid moverende bezwaren zijn om met hen zaken te doen kan ook tussen die bedrijven en hun overheid minstens een dialoog op gang brengen. 

Verder is het naar mijn idee ook best een logische stap om onze militairen niet meer op te leiden op het grondgebied van de VS en zeker ook niet meer in samenwerking met de militairen van de VS.

Ook zou het raadzaam zijn om de in Europa gestationeerde militairen terug te sturen naar het land van de ongekende mogelijkheden en het ongehoord onbeschofte bestuur. 

Laten we vooral niet vergeten dat historisch gezien alle Amerikanen zonder native Amerikan roots migranten zijn waarvan het overgrote deel uit Europa en Azië komen. 

Het nieuwe normaal; geen wereldleiders meer maar ondemocratische demagogen beslissen over de wereld

 In de coronatijd leerden we dat er een nieuw normaal kon ontstaan. Inmiddels moeten we constateren dat een aantal vermeende vaste waarden te niet zijn gedaan. Jaren lang leefden we, al dan niet terecht, in de veronderstelling dat zowel ons land als de continenten werden bestuurd door wereldleiders. Met name doordat ik opgroeide net na de wederopbouw na de tweede wereldoorlog maak ik deel uit van een generatie die, met name in West Europa, er van overtuigd was dat het verstand en de rede zegevierde. Onze politici waren fatsoenlijke , elkaar respecterende volwassen mensen die vooral wisten wat ze niet meer wilden. Ondanks de soms ogenschijnlijk tegengestelde opvattingen was hun gemeenschappelijk doel het besturen en leiden van onze maatschappij.

Europa had een grote broer aan de andere kant van de oceaan die ons op het schoolplein kon beschermen tegen mogelijke vijandigheden.

Ik ben opgevoed door ouders met oorlogstrauma's en dat gold voor een groot deel van mijn leeftijdsgenoten. Ook de veranderende inzichten en het voor een groot deel van de weldenkenden wegvallen van vaste waarden als het geloof en de hiërarchie in de samenleving zorgde voor nieuwe mogelijkheden, maar ook voor nieuwe onzekerheden. De vervaging van fatsoensnormen, beleefdheid en vele andere vormen van verloedering zorgden voor een voedingsbodem voor een verruwing van de samenleving èn het politieke debat. Gelijktijdig zijn er tal van andere uitdagingen bijgekomen en heeft veel dat ons bond plaats gemaakt voor veel dat ons van elkaar vervreemd.

De economie, het vrijemarktdenken en de staatsinkomsten zijn belangrijker geworden en daardoor kregen de zakenlieden, multinationals en de banken steeds meer invloed op het beleid dat daardoor de focus op het algemeen belang steeds meer is gaan los laten met het idee dat het algemeen belang betaald moet worden vanuit de staatskas.

Een dikke tweehonderd jaar geleden vielen de kerk en de aristocratie, die zich voorheen inzette voor het algemeen belang, door de mand onder andere omdat deze instituten ook vaak bezig waren met zelfverrijking ten koste van de gemeenschap die van hen afhankelijk was. Met als hoogtepunt het onthoofden van de kopstukken van de Franse monarchie. Revolutie bleek zin te hebben. Ten oosten van Europa ontstond de toestand achter het ijzeren gordijn en leefden mensen in een zogenaamd zelf gekozen gevangenschap waar juist het algemeen belang hoogtij vierde.

Ondertussen emigreerden nog steeds grote groepen mensen naar gebieden waar hun soort meende een betere toekomst te kunnen hebben. Mensen met een Joodse achtergrond werd voorgespiegeld dat er in 1948 een legitieme staat was gesticht waar zij zichzelf konden zijn en een bestaan konden opbouwen voor zichzelf en hun naasten. Jammerlijk genoeg werden de rechten en verworvenheden van de oorspronkelijke bewoners van dat gebied over het hoofd gezien en soms ook bewust genegeerd.
Boeren en ander avonturiers hoorden van gebieden met ongekende mogelijkheden aan de andere kant van de Atlantische oceaan en konden op een betrekkelijk eenvoudige manier de nieuwe bewoners worden van een gebied waar de oorspronkelijke bewoners net waren verdreven en uitgemoord. Zowel in Canada als Amerika werd een droomwereld gecreëerd waar een maatschappij vorm kreeg waar bezit en geld verdienen hand in hand ging met een archaïsche manier van geloofsbeleving die in Europa al niet meer mogelijk was.

Jaren lang hebben we gedacht dat de inwoners van Noord Amerika en Europa samen het westen vormde. Met name door het hebben van gemeenschappelijke vijanden met de USSR voorop. Simpelweg zou je kunnen denken het kapitalisme versus het communisme. Over Communisme gesproken; we hadden al die tijd nog een grootmacht te weten China. Een heel groot land met een onderdrukte samenleving die ontzettend veel mensen betreft. Inmiddels ook qua economie één van de grootste spelers wereldwijd die heel goed snapt dat ze door producten wereldwijd goedkoper aan te bieden dan de rest van de wereld, naast heel veel geld ook heel veel intelligentie en invloed vergaren.
Xi Jinping begon in november 2022 aan zijn derde termijn van vijf jaar als secretaris-generaal van de communistische partij waardoor hij zonder onverwachte gebeurtenissen zeker tot november 2027 aan de macht zal blijven. Hij is de zesde leider van de communistische partij sinds die de macht over China greep in 1949.

De huidige leider van wat eens de USSR was zou niets liever willen dan deze USSR in al zijn glorie van destijds in ere herstellen en is daar als dictator ook mee bezig. Dat en dat alleen is ook de reden waarom hij in 2014 de Krim heeft geannexeerd en is ook de oorzaak voor het starten van de huidige oorlog tegen Ukraine. Mocht Ukraine onverhoopt ooit vallen en weer in de macht van Putin komen dan zal zijn expansiedrift onherroepelijk een gevaar opleveren voor met name de Baltische staten en mogelijk ook Polen.

Sinds Amerika zichzelf na de laatste verkiezingen heeft uitgeleverd aan een individu waar de problematiek van af druipt dat het gedrag vertoont van een verwend klein kind kunnen we niet meer spreken van een volwassen en serieus te nemen gesprekspartner in welk debat dan ook. Een ongeleid projectiel dat overal waar hij zich bemoeit met de wereldpolitiek een spoor van destructie achter zich achter laat. Hij denkt ook helemaal niet aan algemeen belang hij denkt, voor zover hij überhaupt denkt, alleen aan deals en geld verdienen. Hij ziet alles als een spelletje en hij vind het ook niet erg om vals te spelen als hij maar wint en geld verdient. Het is denk ik iemand die heel dringend hulp nodig heeft omdat hij ziek is. Hij mist empathisch vermogen, en dat is gevaarlijk. Desalniettemin heeft hij heel veel macht omdat hij onvoorstelbaar veel geld heeft, maar hij heeft in feite de touwtjes niet zelf in handen maar laat anderen teksten voor hem schrijven zonder visie en met alleen maar korte termijn doelen waarbij steeds financieel gewin leidend is.

Europa heeft geen leider, maar is verdeeld en maakt al een hele tijd een ruk naar rechts en haast overal is extreem rechts en het rechts van het midden steeds machtiger aan het worden. Gelukkig schaart Europa zich nog wel achter Ukraine, maar met de heer Rutte aan het hoofd van de NAVO vrees ik dat er vooral loze goed bedoelde diplomatieke kreten worden geuit omdat deze man uiteindelijk altijd alleen zal denken aan het belang van Shell, Unilever en consorten. Hij is weliswaar veel intelligenter dan het gedrocht Trump, maar ook hij denkt niet in eerste instantie aan het algemeen belang, maar aan winst- en verliescijfers. 

We kunnen het Amerikaanse kiesstelsel eigenlijk totaal niet vergelijken met de democratie zoals deze ooit bedoeld was en zoals deze in bijvoorbeeld Nederland nog wordt toegepast. Je kunt daar officieel nog steeds kiezen, maar maar uit twee mogelijkheden die allebei vanuit ons perspectief rechts zijn. In Rusland wordt je als oppositieleider vastgezet en vervolgens alsnog vergiftigd. Er zij daar ook soms verkiezingen, maar dan met maar één keuze. In meerdere landen komt dit fenomeen voor, maar dan is er dus geen sprake van democratie. Syrië is voorlopig stuurloos en wordt straffeloos gebombardeerd door een van Trumps protegees; Netanyahu. Het bewind van Iran zal tot in de eeuwigheid in handen blijven van de Ayatollahs die er niet voor terug deinzen iedereen met een ander mening te liquideren.  Het zelfde kunnen we zeggen van de andere landen in het Midden Oosten en ook de oliestaten als Saoedi-Arabië.

We moeten dus concluderen dat de grote wereldmachten op dit moment dus voor het merendeel worden bestuurd door ondemocratisch gekozen demagogen en dat Amerika met Trump aan de leiding er daar één van is. Dit nieuwe normaal is op zijn zachtst gezegd zorgwekkend en ik denk dat we er hier in Europa aan moeten gaan wennen dat Amerika niet meer de rol heeft van de grote broer op het speelplein, maar dat het juist de grootste pestkop op dit speelplein is geworden. Bovendien zitten we niet lang meer hier op school maar moeten we binnenkort op eigen benen leren staan want de school die bij het schoolplein hoorde is verkocht. De leraren zijn ontslagen en wegbezuinigd en de grote pestkop die ons placht te verdedigen tegen het gevaar van de andere pestkoppen heeft met hen juist vriendschap gesloten omdat hij geïnteresseerd is geraakt in hun knikkerszak. Ik zie de toekomst op deze zonnige dag somber in.

Slava Ukraini

 

Support Volodymyr Zelenskyy / Володимир Зеленський

Terwijl men op Ned 1 weer gewoon in de ban is van schaatsen, voetbal en wielrennen het dorp en vermoedelijk het hele zuiden des lands carnaval viert zit ik verbijsterd naar de herhalingen van de beelden en commentaren te kijken. Het wordt met de dag gekker. Op dit moment denk ik dat het het meest absurde is wat ik ooit op televisie heb gezien als het om wereldpolitiek gaat.

Hoe reageer je op deze waanzin?

I weet het niet precies, Toch vind ik dat ik me moet uitlaten. Ik heb mijn profielfoto en status aangepast om te laten weten dat ik achter Zelenskyy sta.

Hieronder de verbijsterende beelden van het bezoek van president Zelensky aan de onbeschofte clown Trump

C'est la vie

 Het klootjesvolk is weer in de ban van het songfestival. U weet wel de politieke freak-show die in een grijs verleden iets met muziek en liedjes te maken had. De titel van "onze"inzending spreekt boekdelen.
C'est la vie is een uitdrukking in het Frans die niet letterlijk vertaald betekent "Dit is het leven".
Het heeft een veel fatalistischere connotatie. Meer iets in de zin van "Het is nu eenmaal zo".
Ook vlak voor het Romeinse rijk ten onder ging werd het volk zoet gehouden met brood en spelen. De wereld staat in brand en met name het conflict in het Midden-Oosten is zeer nauw verbonden aan het Eurovisie Songfestival. Op zich te belachelijk voor woorden natuurlijk want je hoeft niet eens echt heel goed opgelet te hebben op de lagere school bij aardrijkskunde om te weten dat Israël niet bij Europa hoort.
Het akkefietje met Joost Klein bij de laatste editie is slim overschaduwd met het zogenaamd uitlekken van de inzending de dag voordat deze officieel zou worden gepresenteerd. Bij dit akkefietje was Israël desalniettemin erg nadrukkelijk betrokken. En natuurlijk is dat helemaal niet belangrijk, net als dat voetbal niet belangrijk is, maar misschien kunnen we ons nog herinneren wat er eind vorig jaar gebeurde in Amsterdam toen daar een Israëlisch voetbalteam op bezoek kwam. Gezellig mee doen met een "liedjeswedstrijd" waar ook de natie die op dit moment wordt bestuurd door onder andere, en met name, een voor oorlogsmisdagen veroordeelde crimineel, te weten Benjamin Netanyahu is dus gewoon helemaal geen optie. De staat Israël dient te worden geboycot zolang de genocide tegen de oorspronkelijke bevolking van Palestina daar nog voort duurt. Als er sprake is van genocide zeggen fatsoenlijke mensen niet :"C'est la vie". In dat geval hoor je te zeggen: "Dit nooit meer"

vuurwerk, agressie en handhaving

 

Als iemand waar je van houdt schrikt en er duidelijk van slag van is, doet dat iets met je.
Als je hond met de staart tussen de benen zich onder tafel verstopt of je kat naar een veilige plek vlucht wil je ze 't liefst gerust stellen en aaien. En steeds schrik ik zelf ook een beetje, maar ik merk dat ik me vooral erger. Ik word er ook boos van. 

Oorspronkelijk was vuurwerk bedacht om boze geesten te verjagen. Het kwaad van die boze geesten heeft in zekere zin gewonnen en zich getransformeerd tot een vorm van domheid die het weken lang afsteken van knalvuurwerk door verwende kinderen en aanverwant tuig, want dat is het, als een soort traditionele verworvenheid zijn gaan zien.

Er is een verbod om ver voor oud en nieuw, en zeker ook dagen erna, vuurwerk af te steken. Helaas hebben onze politiemensen het veel te druk met andere dingen en komen ze al niet toe aan hun "gewone werk". Het tuig, want dat is het, heeft dus gewoon de vrije hand. Er wordt niet gehandhaafd. En het tuig, want dat is het, ook al zijn het hier in de buurt vooral kinderen, gaat gewoon door. Ik krijg zo langzamerhand de neiging om er binnenkort eentje bij zijn kladden dan wel lurven te pakken en minstens te dreigen met een flink pak rammel. Maar dat mag natuurlijk niet. De tere zieltjes hebben allemaal ouders die vinden dat het wel mee valt. Ze weten niet dat ik er soms mijn werk niet door kan doen en dat de mensen waarmee ik werk er zo goed als traumatische ervaringen aan over houden. Ik hoor de ouders van dat tuig, want dat is het, al zeggen; "Ach jij bent toch ook jong geweest. Laat die kinderen toch een beetje kattenkwaad uit halen."

Nou, ten eerste: "Nee!" Ik ben dan misschien wel jong geweest, maar ik heb dat knalvuurwerk altijd al alleen maar eng en gevaarlijk gevonden. In mijn tijd had je ook al van dat tuig, want dat is het. En die gooide dan rotjes naar me toe zodat ik schrok. Lachen joh. Niet dus. 

Ten tweede denk ik dat het geen kwaad kan die kinderen zich er van bewust te laten worden dat hun daden consequenties hebben. Hun pleziertje weegt in genen dele op tegen het onheil dat ze aanrichten.
En dat geldt niet alleen voor dat stomme knalvuurwerk. Ook de rotzooi die ze achter laten in de vorm van plastic verpakkingen, vape rotzooi, lachgas patronen en peuken van joints en sigaretten duiden erop dat ze èn slecht opgevoed èn in de zin van het woord asociaal zijn. Het duidt er op dat het ze geen moer kan schelen dat een ander last heeft van hun gedrag en hun puinhoop.

Bij deze wil ik dus de ouders van dat tuig, want dat is het, oproepen om alsnog één poging tot opvoeden te doen. Al is het maar om te voorkomen dat grimpy old man zoals ondergetekede, hun kroost letsel gaan toedienen. Voorts roep ik de hoeders der wet op om hun handhavingstaken in deze serieus te nemen omdat het anders wel eens flink kon gaan escaleren. Het maakt mij sterk dat ik de enige ben die zich dood ergert aan dit belachelijke zogenaamde voorrecht op ordeverstoring. Dus voor het uit de hand loopt is het wenselijk te voorkomen dat we het recht in eigen hand gaan nemen.

religies claimen onterecht het monopoly op waarden en normen

De mens heeft naast rede ook behoefte aan mystiek en spiritualiteit. Ook is de mens een kuddedier en intrinsiek op zoek naar verbinding en geluk. Waar je wieg ook staat wordt je beïnvloed door de daar geldende moraal. Helaas is dit een uitstekende voedingsbodem voor religies. De kans dat het nest waar je uit komt al deel uit maakt van een religieuze stroming is enorm groot en het duurt best een poosje voor je de autonomie bereikt om te kunnen gaan twijfelen aan de mores die gelden binnen jouw kring.

Vaak heersen er binnen religieuze stromingen redelijk strenge gedragsregels en staan zelfs op dit logisch gevolg van voortschrijdend inzicht al sancties of zelf straffen. De angst voor uitsluiting of (lijf)straffen kan dan al voldoende reden zijn om de behoefte aan autonomie in de kiem te smoren en de kudde te blijven volgen. De ongeschreven èn geschreven gedragsregels en rituelen zorgen aan de ene kant voor hechting en dat de gemeenschap bij elkaar blijft, maar ook dat deze gemeenschap zich hiermee onderscheidt en verwijdert van andere gemeenschappen in de samenleving.

Juist hierom is het belangrijk dat je als mens de mogelijkheid krijgt om gevoel voor empathie te ontwikkelen en open te staan voor het gedachtengoed van deze andere gemeenschappen binnen de samenleving. Als je niet weet dat er ook andere opvattingen bestaan kun je deze nooit leren waarderen. Als je de taal van de ander, letterlijk en figuurlijk, niet verstaat, maakt dat het extra moeilijk om "de ander" te begrijpen. Er wordt erg veel gepreekt voor eigen parochie en het gedachtengoed van de ander wordt bijna standaard als verkeerd en bedreigend gezien.

Er zullen gelukkig altijd mensen zijn die willen weten, of voelen, hoe groen het gras aan de andere kant van de heuvel is. En gelukkig bestaat er ook nog zoiets als liefde. Er zullen altijd weer Romeo's en Julia's zijn en ook minder hartstochtelijke vormen van interesse in het gedachtengoed en de gebruiken van de anderen zullen blijven zorgen voor empathie, begrip en tolerantie.

Het is te hopen dat er ooit een generatie mensen opgroeit die de oude vetes en het onbegrip achter zich kan laten en die inziet dat vreedzaam samenleven mogelijk kan zijn en fijner is voor iedereen.

bezopen

Altijd lastig om niet als de niet-roker die steeds zeurt over dat jij ook moet stoppen over te komen. En als niet-drinker hetzelfde doen is misschien nog wel een graadje erger.

Ik ben nu bijna een jaar geleden gestopt met de alcohol nadat ik voor de zoveelste keer werd geconfronteerd met het gegeven dat ik mijn alcoholgebruik niet in de hand kon houden.

Nog steeds weet mijn verslaafde-brein iedere dag wel weer iets te verzinnen waarom ik vandaag nog of zeker binnenkort een keer een uitzondering mag maken of zelfs de redenering waarom het op bepaalde momenten wel weer zou moeten kunnen of dat het onder bepaalde omstandigheden geen zondigen zou zijn. Toch heb ik het afgelopen jaar tegen deze mindfuck weerstand weten te bieden.

Toen ik studeerde, of wat daar voor door moest gaan, hadden we minister Deetman. Bij de studentenprotesten tegen zijn beleid hadden we ooit een anti-alocohol slogan verdraaid. De originele slogan was; "Drank maakt meer kapot dan je lief is." "Wij maakten er van:"Deetman maakt meer kapot dan drank goed kan maken." Ik heb tijdens die protesten nog het acht uur journaal gehaald terwijl ik, op de accordeon spelend, het liedje "Suzanne" misbruikte om luidkeels "O Deetman, ik word stapelgek van jou" te zingen. En dit succes werd ook destijds al met heel veel drank gevierd.

En natuurlijk is er nu weer overheidsbeleid waarvan je zou kunnen stellen dat het meer kapot maakt dan drank ooit goed kan maken. Maar dan maken we massaal toch weer de denkfout dat drank überhaupt iets goed kan maken en gaan we bovendien voorbij aan de belangrijke boodschap die destijds de postbus 51 spotjes al brachten dat drank inderdaad veel meer kapot maakt dan je lief is.

Om mezelf gesteund te voelen in mijn strijd tegen mijn eigen zwakheid heb ik o.a. wat boeken van Jacqueline van Lieshout gelezen; Ontwijnen en De geest uit de fles kan ik aanraden. Ook las ik Op je gezondheid van René Kahn en Proost! van Sigrid Sijthoff. In al deze boeken lees je misschien niet echt iets nieuws, of iets wat je niet zelf had kunnen bedenken, maar het geeft wel een steuntje in de rug. Al is het maar omdat je weet dat je niet de eerste of de enige bent die de strijd met de demoon alcohol voert.

Naar aanleiding van een trailer op de radio ben ik gaan luisteren naar de podcast Bezopen en die kan ik iedereen, drinkend of niet drinkend, van harte aanraden.

Ik ben klaar voor mijn tweede alcoholvrije feestdagen en daarna een tweede alcoholvrij jaar en ik vermoed dat ik ondanks alle verleidingen ook daarna het zonder deze drug prima en zelfs beter ga redden.